ایران، از آن سو

گزیده یک

برای غرب، ایران، همچنان به صورت یک دولت بسیار بدقلق باقی خواهد ماند؛ دولتی که همواره نگران به سازش کشیده شدن استقلال، آزادی، و شرافت خویش است. هر حکومت ایرانی، نسبت به بیگانگان ــ بخصوص آمریکایی ها، انگلیسی ها، و روس ها ــ سوء ظن خواهد داشت. ائتلاف واقعی بعید به نظر می رسد؛ چنین ائتلاف هایی در لایه ای از سوء ظن پوشیده شده است و در آن شریک امروز، به راحتی ممکن است به خائن یا سوء استفاده کننده فردا تبدیل شود. یکی از ناظران دیپلماتیک آمریکا، رفتار ایرانیان را به شرح زیر خلاصه کرده است: «یک نظام فوق العاده پیچیده با زیر و بم های هوشمندانه که رفتار شخصی و عمومی را هدایت می کند، اما در شالوده آن احساس نیرومندی از صیانت نفس و سوگیری به سمت هرج و مرج وجود دارد.»

گزیده دو

به منظور مقید نگاهداشتن خصلت شدیدا فردگرایانه جامعه ایران، و ممانعت از تجزیه آن تحت فشار نیروهای گریز از مرکز، وجود یک رهبری مرکزی نیرومند ضرورت دارد. مادام که یک فرمانروای مرکزی این خصوصیات جامعه ایرانی را سرکوب نکرده و مانع از نفوذ بیش از حد آشکار آن در مناسبات خارجی نشود، رفتار خارجی ایران همچنان کیفیات و خصوصیات تشریح شده را بروز خواهد داد. در بازی ایرانیان، هیچ کس بهتر از خود ایرانیان نیست. [به عبارت دیگر: برای نفوذ در میان ایرانیان، و آگاهی از احوال و افعال ایشان، استفاده از هیچ کس بهتر از خود ایرانیان جواب نمی دهد.]

از صفحه 36 کتاب «قبله عالم؛ ژئوپلتیک ایران». اثر گراهام. ای. فولر (استاد دانشگاه و قائم مقام پیشین شورای امنیت ملی سازمان سیا)، ترجمه عباس مخبر، چاپ اول، نشر مرکز، تهران، 1373