از نامۀ شاه محمد خدابنده به سلطان مراد سوم عثمانی

...با وجود آن که اصلا و مطلقا مراسم تهنیت و لوازم تعزیت در هیچ محل از آن جانب به ظهور نرسیده بود، صحیفة الودادی مبنی بر اظهار کمال مصادقت و اتحاد و مبتنی بر تجدید قواعد مخالصت و وداد مصحوب سعادت مآب ولی بیک، وکیل حکومت درگاه محمدی سلطان روانۀ درگاه فلک اشتباه ساخت.

هنوز مشارالیه به تبریز نرسیده بود، خبر رسید که اکراد عدیم الاعتماد که چون بوم شوم شبروان روز کورند و از طریق سداد و سبیل رشاد محروم و مهجور، اخلاف کرام ابلیس و اهداف سهام تلبیس و معدن شر و منبع ضر، مضمون وجوه یومئذ علیها غبرة ترهقها فتره بر ناصیۀ احوالشان مرقوم و منطوق کأنهم حمر مستنفرة فرت من قسورة از صحیفۀ اعمالشان مفهوم، به ارومی تاخت آورده، «حسین خان سلطان خنوسلوی»، حاکم آنجا را به مواثیق دروغ بی بنیاد و مواعید بی فروغ وعید نهاد از شهر به درآوردند و رایات ظلمت آیات فسق و فجور برافراشته، مال و عیال دردمندان و زیردستان را به نهب و غارت برده و رعایا و عجزه و مساکین را که اصلا اثر فساد و فتنه در وجود بی وجود ایشان مترتب نیست، قتل نمودند، و اولاد و اطفال مسلمین را اسیر کرده، دست بیع و شری بر ایشان گشودند، و در این اثنا باز خبر رسید که فرقه ای دیگر از آن طائفۀ پرتفرقۀ بی بنیاد «محمودبیک روملو»، حاکم خوی را مست خواب غفلت یافته، شبیخون آورده، به قتل وی شتافتند. و این محب خیرخواه در این مراتب اصلا و مطلقا التفات بدیشان ننمود و همگی مترقب این می بود که فساد و افساد این جماعت به سامع جلال خواهد رسید. هر آینه به موجب کلکم راع و کلکم مسؤل عن رعیته هر یک به ازاء عمل و کردار خویش عقوبت خواهند کشید که مقارن این حال خبر رسید که «لله پاشا» در الکای شیروان و ثغور آن نزول نموده، معمورۀ صلح و سداد را به تندباد نقض عهد و میعاد ویران ساخت و به مجرد میل فساد و اندیشۀ عناد به اعلاء اعلام عهد و میثاق نپرداخت.

منسوخ شد مروت و معدوم شد وفا

وز هر دو نام ماند چو سیمرغ و کیمیا

از صفحات 52 ــ 53 و 54 کتاب «شاه عباس؛ مجموعۀ اسناد و مکاتبات تاریخی همراه با یادداشت های تفصیلی». به اهتمام: دکتر عبدالحسین نوائی. چاپ سوم، انتشارات زرین، تهران، 1367 هجری شمسی