قاجار

قاجار: به معنی تند رونده، سریع السیر./// طایفه ای از ترکمانان هستند منسوب به «قاجار نویان»، از سرداران مغول، که در عهد غازان خان (حکـ: 703 ــ 694 هـ . ق) می زیست. امیرتیمور گورکان پس از لشکرکشی به روم و شام در سال 803 هجری قمری، [و شکست سلطان بایزید اول عثمانی مشهور به ایلدیریم در نبرد انگوریه = آنکارا در سال 804 هـ . ق] هنگام بازگشت به ایران، جمعی از طوایف ترکمان را که در شام و ارمنستان و آسیای صغیر (آناتولی) به سر می بردند، با خود به ایران آورد؛ و از آن جمله اند طوایف «روملو» و «شاملو» و «قاجار». خاندان قاجاریه منسوب به قاجارند. قاجارها در تاریخ ایران دو تیره اند: قاجار «دولو»: که این تیره به علت سکونت در بخش علیای رود گرگان به «یوخاری باش» شهرت داشتند. و قاجار «قویونلو» (یا: قوانلو): که به علت سکونت در بخش سفلای رود گرگان به «اشاغی باش» شهرت داشتند. سلسلۀ قاجاریه در ایران به دست رؤسای این تیره تأسیس گردید.

از صفحۀ 200 کتاب «فرهنگ واژه های ترکی و مغولی در متون فارسی» اثر مرحوم استاد عزیز دولت آبادی، چاپ اول، انتشارات دانشگاه تبریز، تبریز، 1386 هجری شمسی