ایران و عثمانی بعد از چالدران

محرک اولین تهاجم سلطان سلیمان اول عثمانی (مشهور به سلیمان قانونی در عثمانی و سلیمان باشکوه در اروپا) به ایران در سال 1534م./ 1 ــ 940ق. دسیسه چینی های «اُلامه (اولمه) سلطان تکه لو» بود که به عثمانی پناهنده شده بود.

اولمه سلطان فرمانده کل نیروهای مسلح آذربایجان بود. پس از سقوط چوهه سلطان، اولمه تمایل داشت به جانشینی وی به عنوان مقام ارشد اجرایی کشور منصوب شود، اما وقتی  «حسین خان شاملو» به این مقام برگزیده شد، اولمه وفاداری به صفویان را فراموش کرد و به عثمانی ها پناهنده شد؛ آن هم درست زمانی که شاه طهماسب اول به سال 1533م./ 40 ــ 939ق. نقشۀ تهاجم به ماوراء النهر را می کشید (تا از غارت ها و چپاول های ازبکان در خراسان جلوگیری کند).

«اولمه سلطان تکه لو» سلطان عثمانی را از این واقعیت که شمال غرب و مرکز ایران بی دفاع است، آگاه کرد. سلطان هم عزم تسخیر ایران کرد و بدین ترتیب، اولین رویارویی های ایران و عثمانی بعد از جنگ چالدران شکل گرفت.

سلطان سلیمان اول عثمانی در مجموع چهار بار به ایران لشکرکشی کرد. او در لشکرکشی به اروپا تا حد زیادی موفق بود، آنچنان که حتی در نبردهای دریایی هم بر ناوگان های اروپایی غالب شد، اما در ایران به در بسته خورد.

شاه طهماسب اول صفوی پسر شاه اسماعیل اول بود.

سلطان سلیمان اول عثمانی هم پسر سلیم اول بود.